Kronika Micheala Knighta, p1

Oto kłamstwo o długich nogach, kościstych dłoniach, przenikliwym spojrzeniu i mrocznej aurze. Kłamstwo o gorzkiej słodyczy, niewinnej naiwności i błogiej niewiedzy. Oto kłamstwo pierwowzoru, kłamstwo pionierów zgubionych w gęstwinie metafor. Kłamstwo pierwszego i ostatniego wersu. Kłamstwo drogi i przystani, latarni i schronienia. Kłamstwo tworzenia, wyobraźni, magii i nieskończonych horyzontów.

A pod tą warstwą kurzu, niedoskonałości, prostoty i fałszywych uniesień leży prawda. Prawda o historii, o człowieku, o mieście. Prawda o morderstwach, potworze i koszmarze. Prawda o szaleństwie, o szepcie, trwodze i cierpieniu. Prawda o Pierwszej Kronice. Prawda o Haven City. Prawda o Michaelu. Prawda o… mnie.

Wróciłem, aby raz jeszcze opowiedzieć swoją historię, ale tym razem bez tych wszystkich kłamstw. Jaka była prawdziwa historia Michaela Knighta? O tym koniecznie musisz się przekonać.

Jedno pozostaje niezmienne w tej opowieści – każdy z nas nosi w sobie mroczną stronę, która ujawnia się w momentach próby, gdy słyszymy zbliżającą się Apokalipsę. Bo nic nie jest błahe, gdy dotyczy ciebie bezpośrednio.